Ayakların yere bastığı
o ilk heyecanı hatırla
dimdik ayakta durduğun
tek başına özgürce koştuğun anı…
Küçük bir tebessüm
nasıl da koca bir mutluluk
olmuştu unuttun mu ?
Çocuğun heyecanla
bir an önce yere basmak istemesi
nedenini bilmeden
bir tesadüf olabilir mi ?
Ayakları üzerinde durmasa
tek başına özgürce koşmasa,
ruhundaki gülümseme yüzüne
aklındaki hoşgörü
gözlerine yansır mı ?
Özü toprak olanın
bastığı yerde toprak olmayınca…
Yaşlanmak dediğin büyümek,
sürekli dokunmak özüne
ellerindeki ve yüzündeki o çizgiler
toprakla aramızdaki yer çekimi kanunu
büyütme o kadar…
O an geldiğinde
özüne dönmez mi beden,
bir tohum gibi ?
Üstüne atılan toprak
koynunda saklamaz mı hiç seni ?
Tekrar doğacağın güne kadar
bir ana gibi…
Gerçek olan ruh ve akıl
gerisi emanet.
Yaşlanmak dediğin
uygulamalı yer çekimi kanunu
ve biraz da cesaret…
Cesaretin var mı gerçekten ?
